Jestem projektantem service design pracującym w tym zawodzie od wielu lat. Mieszkam w Edynburgu, gdzie nauczam swojego fachu studentów jednej z prywatnych uczelni. Moją specjalnością jest koordynacja procesów digital transformation w organizacjach sektora publicznego. Przebyłem zawodową drogę od web designera (och, słodkie czasy Internet Explodera 4,5 i 666), poprzez programistę i konsultanta user experience dla aplikacji finansowych, teraz powoli kierując swoje zainteresowania w stronę nauczania mądrego projektowania i ewangelizacji odpowiedzialnego UX.

Na blogu przybliżam realia pracy projektanta UX w Wielkiej Brytanii i przekazuję nieco praktycznych uwag tym, którzy pragną rozbudować swoją wiedzę i profesjonalne doświadczenie. Brytyjski rynek, który pod pewnymi względami jest bardziej rozwinięty niż polski dostarcza niekończących się przemyśleń na tematy tworzenia dobrych, dostępnych usług.

Staram się opowiadać o metodach pracy i filozofii UX w sposób, który pozbawiony jest nadęcia i fałszywego poczucia elitaryzmu. Wiedza i umiejętności, których potrzebują projektanci UX to efekt ciężkiej pracy, a nie magicznego proszku Wujka Staszka.

Kilka razy w roku prowadzę w Polsce warsztaty otwarte i szkolenia dla indywidualnych klientów.

Oferuję usługi konsultingowe Service Design i UX, które opieram na latach zdobytego doświadczenia.

Występuję na konferencjach, meetupach i innych wydarzeniach.

Można mnie znaleźć na LinkedIn i Twitterze. Blog ma też swoją stronę w sieci Facebook.

Wpisując moje imię i nazwisko w Google znajdziesz jeszcze dwóch Wojtków Kutyła; jeden z nich to ja, kiedy zajmuję się fotografią, pisaniem i wierceniem na instrumentach. Drugi to ważna persona w polskim światku politycznym. To na pewno nie ja.

‍

Nazywam się Ula Kluz. Zajmuję się projektowaniem graficznym od kilkunastu lat. Niegdyś jako właścicielka studia graficznego, a teraz, od kilku lat liderka zespołu Product Design w Euvicu, gdzie pracuję głównie dla klientów ze Skandynawii.

‍

Zajmuję się również sztuką, jako artystka wizualna i kuratorka. W swojej twórczości podejmuję problemy związane z relacją natury i kultury, opresyjności kultury popularnej, postrzegania śmierci naturalnej w kontekście wirtualnego życia. Temu ostatniemu tematowi przyglądałam się szczególnie uważnie, co uzewnętrzniło się w mojej pracy doktorskiej i książce wydanej w 2020 roku.

‍

Pracowałam jako mentorka w projekcie Link do Przyszłości dla Fundacji Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego finansowanego ze środków Microsoftu, który ma na celu wspieranie młodych ludzi z małych miejscowości w planowaniu ich przyszłości zawodowej w sposób szeroki i nieszablonowy, uwzględniając rozwój społeczeństwa informacyjnego i gospodarki opartej na wiedzy.